ขบวนเฟรนช์บูลด็อก, คาวาเลียร์ คิง ชาร์ลส์ สแปเนียล และไก่ นานาพันธุ์ ของ ‘วรกร จาติกวณิช’
ได้รับการปลูกฝังให้รักสัตว์มาตั้งแต่ยังเด็ก ทำให้ชีวิตของ ‘วรกร จาติกวณิช’ ภรรยาของ คุณกรณ์ จาติกวณิช มีสัตว์เลี้ยงอยู่เคียงข้างมาตลอด ล่าสุดคุณเจยอมเปิดบ้านพักในซอยเย็นอากาศให้ HELLO! สัมภาษณ์เป็นครั้งแรก พร้อมอวดความน่ารักแสนซนของเหล่า สัตว์เลี้ยง แสนรัก ที่นอกจากเป็นสีสันและความมีชีวิตชีวาของบ้านหลังนี้ ยังสร้างรอยยิ้มและเติมความสุขให้คุณเจได้ไม่น้อย
ก่อนไปพบกับน้อง ๆ คุณเจเล่าถึงสุนัขตัวแรกที่คุณเจเลี้ยงตั้งแต่สมัยยังเป็น ด.ญ.วรกร ที่คุณเจจดจำได้เป็นอย่างดี เป็นพันธุ์พุดเดิลผสมพันธุ์ไทย ซึ่งเป็นหมาของเพื่อนคุณแม่คุณเจที่แจกจ่ายเพื่อนฝูงให้ช่วยกันเลี้ยง เธอมีหน้าที่จูงมันเดินเล่นก่อนไปโรงเรียน กลับมาก็เล่นกัน กลางคืนนอนด้วยกัน นั่นคือความผูกพันที่คุณเจจำได้ไม่ลืม
จากพุดเดิลมาถึงพาเหรด ‘เฟรนช์บูลด็อก’ ของครอบครัวจาติกวณิชในปัจจุบัน สมาชิกครอบครัวตัวแรกคือ เบ๊บ (Babe) ซึ่งเป็นสุนัขตัวโปรดของคุณกรณ์ คุณเจเล่าให้ฟังด้วยความขำว่า “ตอนคบกับคุณกรณ์ใหม่ ๆ เวลาไปเที่ยวต่างประเทศ ถ้าเจเห็นหมา ก็จะเข้าไปเล่นด้วย แต่เขาจะเฉย ๆ เลยถามเขาว่า ‘ไม่ชอบหมาเหรอ’ เขาตอบกลับมาว่า ‘ผมชอบแต่หมาที่บ้านผม’ แต่เดี๋ยวนี้เห็นหมาที่ไหน คุณกรณ์เข้าไปเล่นด้วยตลอด อาจเป็นเพราะเบ๊บก็ได้นะ”
พฤติกรรมเบ๊บที่ละลายหัวใจคุณกรณ์ได้ ก็คือการเฝ้ารอทุกวันจนกว่าคุณกรณ์จะกลับบ้าน ไม่ยอมขึ้นบ้านจนกว่าพ่อจะมา ปีนี้เบ๊บอายุ 10 ปีแล้ว เริ่มขึ้นบันไดไม่ไหว คุณกรณ์ต้องกลับมาอุ้มเบ๊บขึ้นห้องนอนทุกวัน “ปกติถ้าสุนัขที่บ้านป่วยเข้าโรงพยาบาลคุณกรณ์ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยม แต่ถ้าเป็นเบ๊บ ไม่ว่าจะงานยุ่งแค่ไหน ก็ต้องหาเวลามาเยี่ยมให้ได้ เขารักของเขา” คุณเจเล่าไปยิ้มไป
ถัดมาคือ โซโล (Solo) หนุ่มฟ้อหล่อเท่ผู้ทำให้จำนวนสมาชิกในบ้านเพิ่มขึ้นเป็นขบวนคุณเจแจกแจงครอบครัวโซโลให้ฟัง “เมียตัวแรกของโซโลคือพุดดิ้ง เขารักกันมาก เจสร้างเรือนหอให้เขาอยู่ด้วยกัน เป็นบ้านหมาหลังแรกของครอบครัวเรา ทั้งคู่มีลูกด้วยกันถึง 7 ตัว แต่รอดมาแค่ 2 ตัว นอกจากเราจะเสียลูกหมาแล้ว ยังเสียแม่หมาด้วย” แม้วันเวลาจะล่วงมานาน แต่เธอไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้น “วันที่เจอุ้มพุดดิ้งกลับมา โซโลหอนสามวันสามคืนไม่เลิก น่าสงสารมาก โซโลรู้ว่าสองตัวนี้คือลูกเขา จะคอยดูแลตลอด”
เมื่อลูกหมากำพร้าแม่ ภารกิจตามหาแม่นมจึงเริ่มขึ้น นั่นทำให้คุณเจได้หลานที่เป็นลูกติดแม่นมพ่วงมาด้วยอีก 3 ตัว แต่หลังจากนั้น พ่อหนุ่มโซโลก็มีรักครั้งใหม่กับสาว ‘มาดี’ “จริง ๆ ไม่ได้ตั้งใจจะเลี้ยงเยอะขนาดนี้ แต่อีกใจก็เสียดาย เพราะหมาสวย ลักษณะดี เลยยังไม่อยากทำหมัน ก็คอยระวังไม่ให้เขาผสมพันธุ์กัน จำได้ว่าตอนนั้นเจไปทำอย่างอื่น เลยฝากคุณกรณ์เฝ้าให้หน่อย แต่คุณกรณ์หันไปคุยโทรศัพท์แป๊บเดียวแค่ไม่ถึง 2 นาทีหันกลับมาอีกทีก็ตะโกนบอกเจว่า ‘แม่ๆ มันติดกันแล้ว’”เหตุการณ์นั้นจะขำก็ขำไม่ออก สุดท้ายด้วยน้ำยาของพ่อหนุ่มโซโลกับมาดี ก็ให้กำเนิดลูกหมามาอีก 6 ตัวคุณเจยิ้มและสรุปให้แบบไม่ต้องให้คนฟังเสียเวลานับไล่เรียง “เอาเป็นว่าบ้านนี้มีลูกโซโลอยู่ 8 ตัว”
นอกจากเฟรนช์บูลด็อก คุณเจยังมีสุนัขพันธุ์คาวาเลียร์ คิง ชาร์ลส์ สแปเนียลอีกรวม 5 ตัว โดยเล่าถึงที่มาว่า ออร์เดอร์หมาพันธุ์นี้จากประเทศโปแลนด์ไว้คู่หนึ่ง แต่ต้องรอให้ลูกสุนัขอายุครบ 4 เดือนก่อนจึงจะส่งมาเมืองไทยได้ ระหว่างนั้นเธอพบว่าในเมืองไทยก็มี Breeder ที่มีสายพันธุ์นี้อยู่ จึงได้คิปเปอร์ (Kipper) มาเลี้ยงก่อน “คิปเปอร์มีพ่อและแม่เป็นอังกฤษ แต่เกิดเมืองไทยเลี้ยงไปเลี้ยงมา คิปเปอร์แอบไปผสมพันธุ์กับดาร์ลิ่ง (Darling) ที่เจสั่งมาจากโปแลนด์ แต่จะว่าเขาก็ไม่ได้เพราะตัวเมียกระโดดออกจากกรงมาให้ผสมเลย เจเลยได้หลานสาวเป็นพีโอนี (Peony) มาอีกตัว”
สัตว์เลี้ยงฝูงต่อมาของคุณเจ คือ ไก่ โดยได้แรงบันดาลใจจากไก่ที่บ้านคุณต้อย-นคร สัมพันธารักษ์แห่งแบรนด์ NAGARA เธอเดินนำพาไปที่ ‘กรงไก่’ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเราไม่มีเค้าของ ‘เล้าไก่’ หรือ ‘สุ่มไก่’ ที่เคยเห็นหรือรู้จักเลย กรงไก่ของคุณเจติดมุ้งลวดทุกด้าน โรยพื้นด้วยแกลบ ด้านในมีลังไม้หลายใบปูฟางเรียงบนชั้นไว้ให้แม่ไก่ออกไข่ในสุ่มไก่มีลูกไกเ่กาะกลุ่มกันอยู่ส่วนผนังติดพัดลมเพดาน และประดับด้วยกรอบรูปสวย ๆ อยู่หลายอัน แล้วยังมีเก้าอี้อีก 2 ตัว
คุณเจเลี้ยงไก่หลายพันธุ์ มีตั้งแต่พันธุ์หัวจุกชื่อพันธุ์โปแลนด์ (Polish Chicken) มีลักษณะเด่นที่ขนจุกบนหัวที่ทรงคล้ายหมวกแก๊ปของทหารโปแลนด์ในอดีต พันธุ์ Ameraucana ที่ออกไข่เป็นสีฟ้า พันธุ์ Easter Egger สีไข่จะโทนฟ้าแต่สีดรอปลงมา พันธุ์ Black Copper Maransสีไข่คล้ำเหมือนไข่พะโล้ แต่ถ้าไข่สีเขียวมะกอกจะเป็นพันธุ์ Olive Egger “ไก่ที่เจเลี้ยงเลือกจากสีไข่ที่อยากได้ เพราะเปลือกไข่มีหลายสี ก็พยายามหามาจนครบ กลายเป็นช่วงหลังไม่มีไข่สีปกติเลย มีแต่เฉดสีต่าง ๆ เต็มไปหมด ใครเห็นก็จะถามว่า ‘กินได้หรือเปล่า’ ซึ่งจริง ๆ กินได้หมดทุกสีเลย”
สุดท้ายในฐานะคนที่ชื่นชอบและรักการเลี้ยงสัตว์ คุณเจ บอกว่า “สิ่งที่เจกังวลใจในการเลี้ยงสัตว์คือกลัวเขาไม่สบาย อยากให้เขาอยู่จนถึงอายุที่เหมาะสม อยากให้อยู่ไปนานๆ แก่ไปด้วยกัน ทุกครั้งที่สัตว์เลี้ยงตายที่บ้านจะฝัง เจจะจ้องตัวเขาเลย เผื่อว่าจะฟื้นขึ้นมาเป็นห่วงว่า ตอนนี้เขาอยูที่ไหนแลว้ แอบดูเราอยู่หรือเปล่า แต่จะคิดว่าเขาไปรอเราที่ไหนสักแห่ง เพื่อสักวันจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก”
ใครที่ไม่อยากเลี้ยงสัตว์ เพราะกลัวการสูญเสีย เจว่านั่นทำให้เราเสียช่วงเวลาดี ๆ ที่จะได้อยู่ด้วยกันกับเขา เพราะคนเราต่อให้ไม่เสียใจเพราะการพลัดพราก ก็มีเรื่องอื่นให้เสียใจอยู่ดี แต่อย่างน้อยการมีสัตว์เลี้ยงเป็นเพื่อน เราได้รับความสุขและความรักจากเขาตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ ได้เล่นด้วยกันเป็นช่วงเวลาที่มีค่ามาก”
พบกับความรักความผูกพันที่ คุณเจ – วรกร จาติกวณิช มีต่อ สัตว์เลี้ยง แบบเต็ม ๆ ได้ในนิตยสาร HELLO! VOL. 18 NO. 4 วางแผงแล้ววันนี้!
