เปิดอาณาจักรสัตว์เลี้ยง ‘รุจิราภรณ์ หวั่งหลี’ ตั้งแต่สุนัข ไปจนถึงอีกา และนกฮูก
ด้วยความที่คุณแม่เป็นโรคหืด ในวัยเยาว์ของ ‘รุจิราภรณ์ หวั่งหลี’ แม่ทัพหญิงแห่ง PIA Interior จึงไม่เคยมีสัตว์เลี้ยง แต่ความเมตตาและความรักสัตว์ก็ยังอยู่ในตัวคุณเปี๊ยะมาตลอด กระทั่งจังหวะเวลาชีวิตลงตัว เริ่มวางแผนวางมือเพื่อให้คนรุ่นใหม่ได้เข้ามาบริหารงานที่บริษัทความ อยากเลี้ยงสัตว์จึงหวนกลับมา นิยามความสนุกในการเลี้ยงสัตว์ของคุณเปี๊ยะ ไม่ได้หมายถึงการเลี้ยงแค่สุนัขตัวสองตัวไว้เป็นเพื่อนแก้เหงาเหมือนคนอื่น แต่มีสารพัดสัตว์ที่อาศัยพักพิงอยู่ในอาณาบริเวณของบ้าน ตั้งแต่อีกา สุนัข กระรอก นกแก้วมาคอว์ นกฮูก กระทั่งนกพิราบ หรือแม้แต่งูเหลือมตัวโตเท่าขา คุณเปี๊ยะก็ใจดี ยกท่อนํ้าให้อยู่อาศัย แลกกับคำสัญญาที่ว่า “อยู่ที่นี่ได้ แต่ห้ามกินหมากับกินหลานฉันนะ” ว่าแล้วก็ไปทำความรู้จักกับ สัตว์เลี้ยง บางส่วนของคุณเปี๊ยะกันเลย
ปูไข่ปูเข้ม
สัตว์คู่แรกที่เปี๊ยะแนะนำกับ HELLO! คือ ‘ปูไข่’ กับ ‘ปูเข้ม’ สองสุนัขพันธุ์เฟรนช์บูลด็อกตัวโปรดของคุณเปี๊ยะที่มักพาไปไหนมาไหนด้วยเสมอ พี่เข้มตัวสี brindle หรือลายเสือเป็นตัวผู้ ส่วนพี่ไข่เป็นตัวเมียสี pied คือขนขาวแลว้ มีแตม้ สีดำที่หลัง เป็นพี่สาวของเข้ม
ปูดำ
สัตว์ตระกูลปูของคุณเปี๊ยะตัวต่อมาเป็น ‘อีกา’ โดยคุณเปี๊ยะเล่าว่า “ลูกอีกาตกลงมาจากต้นไม้ที่สวนในบ้าน ตัวโตขนาดที่พอบินได้แล้ว แต่ปากยังเป็นสีชมพูอยู่เลย ก็เก็บมาเลี้ยง ให้น้ำให้อาหาร” คุณเปี๊ยะตั้งใจให้สัตว์ที่เลี้ยงทุกตัวมีความสุขสบายตามวิถีชีวิตของเขา หากยังเล็กช่วยเหลือหรือดูแลตัวเองไม่ได้ ก็ต้องประคบประหงม ฟูมฟักดูแลกันมากหน่อยอย่างเจ้าปูดำที่กำพร้าพ่อแม่ตัวนี้ คุณเปี๊ยะให้คนงานขึงตาข่ายที่ศาลานั่งเล่นหลังเก่าบ้านคุณแม่เพื่อให้เป็นบ้านของปูดำได้อาศัยหลับนอนตอนกลางคืน แถมใส่ชิงช้าไว้ให้นั่งเล่นแก้เหงา พร้อมของเล่นของปณตใส่ไว้ให้ด้วย ส่วนกลางวันก็ปล่อยให้ใช้ชีวิตอิสระ จนวันหนึ่งปูดำไม่ใช่กาตัวน้อยอีกต่อไป เติบโตตัวใหญ่ขึ้น ปีกกางสยาย บินสูง และหายไปนานขึ้น
พอเขาโตก็ปล่อยเขาให้ได้บินอิสระ แต่เขาก็ยังวนเวียนอยู่แถวนี้ ซึ่งส่วนตัวคิดว่าการเลี้ยงแบบนี้ดีแล้ว คือเราให้อาหาร ดูแลจนเขาแข็งแรง ก็ให้ได้ไปใช้ชีวิตอิสระตามธรรมชาติของเขา แต่เมื่อไหร่ที่เขาแวะมาหา เราก็รักและดูแลเขาให้หายคิดถึงก็พอ”
กาย่า
การเลี้ยงเจ้าปูดำ ก็ราวกับเป็นการปูทางการเลี้ยงแก๊งมาคอว์ของคุณเปี๊ยะไปในตัว แต่ที่น่าประหลาดใจคือที่มาของนกแต่ละตัว ไม่ใช่การซื้อหาเพื่อมาเป็นสัตว์เลี้ยงเลย แต่กลับเป็นการหยิบยื่นความเมตตาเพื่อช่วยชีวิตไว้ทั้งสิ้น “ตอนนี้มีนก 3 ตัว กาย่า (Gaia) เป็นมาคอว์พันธุ์ Hyacinth เจ้าของเล่าว่าครอบครัวหนึ่งซื้อไปให้ลูก แต่ลูกสาวกำลังจะไปเมืองนอก พ่อแม่ก็เลี้ยงไม่ไหว เพราะตัวใหญ่มาก ถ้าเราไม่รับซื้อมาเลี้ยง ก็ต้องถูกส่งไปเป็นแม่พันธุ์ ขังกรงเพื่อรอผสมพันธุ์ ฟังแล้วสงสาร เพราะไม่ชอบเห็นสัตว์โดนขังเป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วย เลยช่วยไว้” แม้คุณเปี๊ยะจะไม่เคยฝันที่จะเลี้ยงนกพันธุ์นี้ แต่เมื่อได้มาแล้ว ก็ใส่ใจดูแลและเลี้ยงดูอย่างดี
คุณกล้า
คุณเปี๊ยะเล่าว่า นกแก้วมักจะถูกพบว่าหลุดหายอยู่บ่อย ๆ นั่นเพราะว่าเป็นสัตว์ขี้ตกใจ ยิ่งถ้าโดนอีกาไล่จะยิงบินเตลิดหายไป ถ้าไม่ได้ใส่ข้อขาไว้ ผู้ที่พบเจอก็จะไม่สามารถติดต่อแจ้งเจ้าของได้ ซึ่งคุณเปี๊ยะเคยเจอเหตุการณ์นี้กับตัว “เป็นความสะเพร่าของเราเองด้วย เพราะสั่งห่วงขาไปแล้วแต่ยังไม่ได้ของมา เลยยังไม่มีใส่ให้เขา พอเขาหายไปก็ตามหาไม่เจอรู้สึกเสียใจมาก เพราะตัวนั้นเลี้ยงมานานแล้ว เป็นบทเรียนราคาแพงให้ตัวเอง เพราะต้องแลกมาด้วยชีวิตของนกที่เราเลี้ยงมา”
หลังจากนั้น คุณเปี๊ยะพยายามฝึกบินให้นกคุ้นเคยกับเสียงนกหวีดเรียกว่า ‘Call Back Drill’ ถ้าได้ยินแล้วให้บินกลับมาหา แต่สถานการณ์บางอย่างก็อยู่เหนือการควบคุม อย่างเช่นการถูกอีกาไล่ จึงทำให้คุณกล้า นกแก้วพันธุ์ Chestnut Macaw ซึ่งได้มาจากคุณเล็ก-จันทนา เซลบีย์ ปางพุฒิพงศ์ ตกใจบินหาย “โชคดีที่คุณกล้ามีข้อขาที่มีเบอร์โทร.เราแล้ว คนที่พบเลยโทร.กลับผู้ที่พบก็ไม่ใช่ใคร คือคุณริก้า ดีล่า เพื่อนบ้านซอยถัดไป นอกจากจะได้คุณกล้าคืนสู่อ้อมกอดแล้ว ยังได้สร้างมิตรภาพดี ๆ ระหว่างกันอีกด้วย
คุณแก่น
นกแก้วมาคอว์อีกตัวของคุณเปี๊ยะ เป็นนกตัวผู้ที่เชื่องและใจดี ชอบส่งเสียงร้องแอ๊ะๆ ทักทาย ปีกด้านในเป็นสีแดงสวย กรงใหญ่ที่คุณเปี๊ยะทำไว้ให้นกนอนนั้น เธอใช้กระดาษรีไซเคิลจากบริษัท PIA Interior มาปูรองที่พื้นเพื่อฝึกให้นกอึเป็นที่เป็นทาง เพราะนกจะอึทุก 15 – 20 นาที
หัวหิน
สัตวแพทย์ท่านหนึ่งซึ่งรู้จักกันกับคุณเปี๊ยะได้มาขอร้องให้ช่วยรับเลี้ยงนกฮูกตัวหนึ่งซึ่งถูกรถชน แขนหัก ปีกหัก ประสาทตาเสียข้างนึง พร้อมกับแจ้งว่า หลังการผ่าตัดจะทำให้มันบินไม่ได้ตลอดชีวิต จึงไม่สามารถปล่อยให้กลับไปใช้ชีวิตเองตามธรรมชาติได้ ทำให้ต้องหาบ้านอุปการะแทน ทั้งนี้ นกฮูก หรือนกเค้าแมว เป็นสัตว์ป่าคุ้มครองตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2535 ซึ่งห้ามเลี้ยงหรือมีไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต ยกเว้นว่าจะไม่สามารถดำรงชีวิตเองได้
คุณเปี๊ยะตั้งชื่อนกฮูกตัวนี้ว่า ‘หัวหิน’ นอกจากจะดูแลให้อาหารและทายาให้แล้ว ลึกๆ ในใจเธอเชื่อมั่นว่า “สักวันเขาต้องบินได้” ทุกวันคุณเปี๊ยะจะเข้าไปในกรงเพื่อต้อนให้มันบิน และสุดท้ายมันก็บินได้จริงๆ “หมอยังประหลาดใจเลยว่าบินได้ยังไง”
พี่ทอง
มาถึง ‘ตะพาบน้ำ’ ชื่อพี่ทองตามสีตัว แม้ตัวจะจากกันไปแล้ว แต่คุณเปี๊ยะยังรักและคิดถึงอยู่เสมอ เพราะพี่ทองได้ให้บทเรียนล้ำค่ากับเธอ “ตอนเข้าไปเคลียร์พื้นที่เพื่อทำล้ง 1919 เจอลุงเอกกำลังขนย้ายของ มีกล่องปูนซีเมนต์เล็ก ๆ ข้างในใส่น้ำไว้นิดเดียวตั้งทิ้งไว ้พอรูว้ า่ แกเลี้ยงตะพาบน้ำไว้ในนี้ โยนกุง้ให้กินอาทิตย์ละตัว ก็สงสารมาก เลยเอ่ยปากขอมาเลี้ยง” คุณเปี๊ยะย้อนเรื่องราวให้ฟังพร้อมเปิดภาพให้ดูประกอบ
คุณเปี๊ยะจัดพื้นที่สีเขียวให้พี่ทอง มีบ่อ มีกอบัวสวยงาม หวังให้พี่ทองอยู่สบาย หลังจากไม่เคยได้เห็นเดือนเห็นตะวันมาตลอดทั้งชีวิต แต่เพียงไม่ถึงเดือนหลังจากย้ายพี่ทองมาอยู่ที่บ้าน พี่ทองเป็นแผลตามตัวเยอะมาก สัตวแพทย์ระบุว่า เป็นเพราะไม่คุ้นชินกับสภาพแวดล้อมใหม่ ๆ ที่สุดแล้วพี่ทองจากไปหลังจากมาอยู่กับคุณเปี๊ยะได้ 2 ปี “พี่ทองสอนให้ได้คิดว่า บางครั้งสิ่งที่เราคิดว่าดี ก็ไม่ได้ดีเสมอไป แม้จะมีเจตนาดี ทำด้วยความปรารถนาดีก็ตาม”
ตระกูลทอง
“ถ้าเราโชคดี เรียกแล้วเขาจะลงมา” คุณเปี๊ยะชวนไปใต้ต้นไม้ใหญ่ในสวนเพื่อเรียกสมุนหางพวง “ตาลมาหาคุณเปี๊ยะเร็ว” คุณเปี๊ยะส่งเสียงเรียกกระรอกพลางเล่าประวัติตัวนี้ให้ฟัง “ทีแรกตัวนิ้ดเดียว หล่นอยู่ในสวนเลยเก็บไปเลี้ยงเดิมชื่อทองตาล แต่เปลี่ยนมาเป็นขุนตาล จะได้เป็นตระกูล ข.ไข่ คล้องกับพี่ไข่กับพี่เข้ม” ส่วนคุณหลวงตัวโปรด หางสวย แต่ตัวยังไม่ใหญ่เท่าขุนตาล คุณเปี๊ยะบอกว่า “ต้องอัดนมให้มาก จะได้ตัวโตพอที่จะปล่อยสู่ธรรมชาติ จะได้สู้กับเจ้าถิ่นได้” ตอนนี้เลยยังต้องอยู่ในบ้านไปก่อน “ทุกเช้าจะเอาอาหารมาให้ หลายตัวก็จะลงมากิน ทั้งทองแดง ทองเหลือง ทองดำ นมสด นมข้น แต่กินไม่เยอะหรอก ชอบกินถั่วกัน”
ทองกับก๊อตจิ
คุณเปี๊ยะพาเดินมาดูกรงนกพิราบที่บ้านคุณแม่ที่อยู่ติดกัน “ตอนแรกคุณแม่มีกาเซโบที่ไม่ได้ทำอะไร พอหมอบอกว่าจะเอานกพิราบปีกหักมาให้ช่วยเลี้ยง เลยให้คนงานเอาตาข่ายมาขึง ใส่นกเข้าไปอยู่ได้วันเดียวตกใจ เพราะสกปรกมาก เลยต้องสร้างรังใหม่ให้เขา ให้อึลงน้ำแล้วปลามากินเวลาทำความสะอาดก็ง่าย ฉีดน้ำล้างได้เลย” เห็นแล้วอยากเรียกว่าเป็นเรือนริมน้ำเลยละ ทองกับก๊อตจิคือนกพิราบสองตัวนั้นที่โชคดีเหมือนได้ชีวิตใหม ่เพราะได้มีที่อยู ่มีอาหารกิน แต่แล้วสองตัวนี้ก็ผสมพันธุ์กัน ออกลูกมา “ความที่ลุงหวันคนสวน เป็นคนคอยช่วยดูแล เลยตั้งชื่อนกพิราบฝูงนี้ว่า หวาน แหวว แหวน โหวงเหวง อะไรเทือกนี้”
สัตว์สอนให้เราอดทน และความรักความเมตตาที่มีให้สัตว์ จะช่วยให้จิตใจเราผ่องใส แม้จะรักและผูกพันกันแต่เมื่อถึงยามจากลา สัตว์ก็ยังสอนสัจธรรมชีวิตให้เรา”
ติดตามเรื่องราวความรัก สัตว์เลี้ยง ในบ้านของ ‘คุณเปี๊ยะ – รุจิราภรณ์ หวั่งหลี’ ที่แวดล้อมไปด้วยสารพัดสัตว์ได้ในนิตยสาร HELLO! VOL. 18 NO. 4 ฉบับเดือนเมษายน วางแผงแล้ววันนี้!
