ช่วงเวลาของการปรับตัวกับวิถีชีวิตที่ไม่คุ้นเคย ความพยายามอย่างสูงในการฝ่าฟันร่ำเรียน กลับกลายเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ไม่มีวันลืมเลือน และถึงแม้จะต่างเวลา ต่างสถานที่ แต่ก็ถือเป็นเรื่องแปลกที่่ ‘3 นักศึกษา จากประเทศสวิตเซอร์แลนด์’ กลับพูดคุยกันสนิทสนมประหนึ่งเป็นเพื่อนที่รู้จักกันมานานเพียงแค่เคยมีโอกาสได้ใช้ชีวิตช่วงเวลาหนึ่งในต่างแดน
‘คุณตั้ม – ดร.ชัญพงศ์ ทองสว่าง’
อาจารย์ประจำที่สถาบันดนตรีกัลยาณิวัฒนา สอนเปียโนและดนตรีวิทยา (musicology)
ย้อนความหลัง กับ ‘คุณตั้ม – ดร.ชัญพงศ์ ทองสว่าง’ อาจารย์ประจำที่สถาบันดนตรีกัลยาณิวัฒนา สอนเปียโนและดนตรีวิทยา (musicology) เล่าให้ฟังว่า “ช่วงปี 4 ผมเรียนวิศวะไฟฟ้าที่จุฬาฯ ก็สมัครทุนไอเอสเต (IAESTE) โครงการแลกเปลี่ยนนักศึกษานานาชาติเพื่อการฝึกงานด้านเทคนิคประจำประเทศไทย ได้ไปทำงานในแผนกอะคูสติกที่บริษัท เอ็มปา (EMPA) สวิตเซอร์แลนด์ ศึกษาเกี่ยวกับระบบการลดเสียงรบกวน จากนั้นจึงเปลี่ยนจากสายวิศวะไปเรียนต่อทางด้านดนตรี เอกเปียโนที่ Hochschule der KünsteBern (Bern University of the Arts) เมืองเบิร์น เรียนปริญญาโท 2 ใบ ด้านการแสดงดนตรี (Music Performance) และด้านการสอนดนตรี (Music Pedagogy)”
การเรียนสายดนตรีนั้นไม่เน้นวิชาการมากนักก็จริงแต่ที่สวิสนั้นเน้นความรู้แบบรอบด้าน สอนให้คิดอย่างมีเหตุผล ที่นั่นมีแต่คนเก่งมาจากทั่่วทุกมุมโลก ทำให้เราต้องพัฒนาตัวเองให้อยู่ในระดับมาตรฐานของที่นั่นให้ได้ โชคดีที่ในมหาวิทยาลัยดนตรีที่กรุงเบิร์นไม่ได้มีบรรยากาศที่ทำให้นักเรียนแข่งขันชิงดีชิงเด่นกันเอง สิ่งสำคัญ คือ เราต้องมีวินัยซ้อมอย่างหนักเพื่อให้เราพัฒนา
ทำให้คุณตั้มค้นพบขุมทรัพย์ทั้งพิพิธภัณฑ์อันน่าตื่นตาตื่นใจ ห้องสมุด และห้องเก็บรักษาหนังสือโบราณ ที่มีทั้งหนังสือดนตรีภาษาเยอรมันให้อ่านเยอะมากๆ ด้านเทคโนโลยีก็ล้ำสมัยแต่ไม่ทำลายธรรมชาติ เพราะไม่ได้ออโตเมติกไปหมดซะทุกอย่าง สำหรับคุณตั้มสิ่งสำคัญมากที่อยากแนะนำ คือ เราต้องเลือกผู้สอนที่เราอยากจะเรียนด้วย ไม่ใช่เลือกที่ชื่อเสียงมหาวิทยาลัย ค่าเรียนที่เบิร์นไม่แพง สมัยที่ผมเรียนค่าเทอมเพียง 600 ฟรังก์ หรือประมาณ 20,000 บาทเท่านั้น และนั่นเป็นจุดที่ทำให้ผมเลือกเรียนต่อที่สวิส”
‘คุณริน – ศรินญา มหาดำรงค์กุล’
Marketing Communication Manager ที่โรงแรมเลอเมอริเดียน กรุงเทพฯ
ด้าน ‘คุณริน – ศรินญา มหาดำรงค์กุล’ Marketing Communication Manager ที่โรงแรมเลอเมอริเดียน กรุงเทพฯ เผยถึงการเตรียมตัวเป็นนักเรียนของตนเองว่า “ด้วยความที่ชื่นชอบกิจกรรมเชิงแอดเวนเจอร์ใกล้ชิดธรรมชาติ อย่างพวกเดินป่า ดำน้ำ พอเจอประเทศอากาศเย็นจัดแบบสวิสก็เลยอยู่ได้ ก่อนที่จะตัดสินใจไปเรียนต่อที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ก็ได้ทำงานที่โรงแรมมาแล้ว 1 ปี ทำให้เลือกเรียนต่อปริญญาโทด้านบริหารที่ Les Roches ที่เน้นศึกษาจากสถานการณ์จริงทั้งหมด โดยให้เราแบ่งกลุ่มสัมภาษณ์พนักงานของโรงแรม 5 ดาวของอังกฤษ โดยต้องคิดคำถามเอง และแก้ปัญหาเอง พอถึงวันสอบทีมงานของโรงแรมจะมาฟังแต่ละกลุ่มพรีเซนต์ และคัดเลือกทีมที่ดีที่สุดไปอังกฤษกับทางโรงแรม”
เรื่องการกินก็สำคัญ ที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์สามารถดื่มน้ำก๊อก ซึ่งเป็นน้ำแร่จากเทือกเข้าแอลป์ ได้ฟรี แถมเย็นชื่นใจ และยังมีร้านอาหารไทยที่เป็นแหล่งรวมนักเรียนไทยในสวิส ชั้นหนึ่งเปิดเป็นซูเปอร์มาร์เก็ตขายสินค้าไทย หาซื้อได้ตั้งแต่ยาดมไปจนถึงปลาทาโร่ ส่วนชั้นใต้ดินเป็นร้านอาหาร น้าดาวจะเป็นเหมือนแม่ของเด็กๆ ที่ทำอาหารไทยได้ทุกอย่างและคิดราคาเป็นกันเองมากเวลาเรามี Thai Party ที่โรงเรียน น้าดาวจะขับรถเอาอาหารหม้อใหญ่ๆ มาส่งให้พวกเราไปเลี้ยงปิกนิกกัน ช่วงหลังๆ รินพาเพื่อนชาติอื่นไปกินอาหารไทยด้วย ช่วยเผยแพร่วัฒนธรรม คนชาติอื่นจะชอบอาหารไทยกันมาก”
สิ่งที่ทุกที่สุดกลับไม่ใช่ความเป็นอยู่ สภาพอากาศ หรืออาการคิดถึงบ้าน แต่กลับกลายเป็น ‘วิชาคณิตศาสตร์’ ที่เรียกน้ำตาจากสาวสวยคนเก่งไปได้เยอะทีเดียวโชคดีที่แฟนรินเรียนที่อัมสเตอร์ดัม แล้วเพื่อนๆ ก็เรียนเศรษฐศาสตร์กันเยอะ สไกป์ติวหนังสือกัน 4 สายข้ามทวีป สุดท้ายจึงค้นพบว่า เพราะเรียนได้ไม่ดี จึงไม่ชอบ และเลี่ยงมากตลอด แต่พอได้ลองสู้ดูก็กลายเป็นเด็กเก่งไปเลยทีเดียว
คุณริน และคุณพ่อกฤษฎา มหาดำรงค์กุล ในวันแห่งความสำเร็จ
สุดท้ายสิ่งที่ได้กลับมานอกเหนือจากความรู้ ก็คือ ความมั่นใจในโลกของการทำงาน กล้าคิด กล้าแสดงความเห็นต่าง เพราะถ้าคนเราไม่คิดเมื่อไหร่ รินว่าน่ากลัวเพราะจะไม่มีการพัฒนา แล้วเราจะกลายเป็นผู้ตามไปตลอด แต่เมื่อไหร่ที่เราโต้แย้งคนอื่นได้แปลว่าเกิดความคิดขึ้นในตัวเราแล้ว”
‘คุณแป้ง – พิมพ์พัชรา สุมาวงศ์’
ผู้ช่วยผู้จัดการแผนกสื่อและประชาสัมพันธ์แห่งปูนซีเมนต์นครหลวง
ต่างจาก ‘คุณแป้ง – พิมพ์พัชรา สุมาวงศ์’ ผู้ช่วยผู้จัดการแผนกสื่อและประชาสัมพันธ์แห่งปูนซีเมนต์นครหลวง ที่ใช้ชีวิตอิสระ ขับรถไปไหนมาไหนได้ตลอดเวลากว่า 10 ปีที่อยู่ที่ประเทศอเมริกา แต่พอเลือกมาเรียนต่อปริญญาโทด้านการโรงแรมที่ Les Roches ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ถือเป็นการปรับตัวครั้งยิ่งใหญ่ “วันแรกที่ไปเรียนตื่นเต้นมาก แต่ช่วงจังหวะที่นั่งรถขึ้นเขา ทำเอาแทบเป็นลม และตัดสินใจเดินไปบอกคณบดีทันทีว่าฉันจะกลับบ้าน !!”
คำพูดเดียวของคณบดีที่ทำให้คุณแป้งเปลี่ยนใจ คือ “คุณจะกลับก็ได้ แต่ผมไม่เห็นใครออกจากที่นี่แล้วจะไม่รักมัน ฉะนั้นผมอยากให้คุณพิสูจน์”
คุณแป้งในคลาสเรียนการโรงแรมที่ต้องเข้าครัวแสดงฝีมือด้วยตนเอง
คุณแป้งนั้นต้องเรียนปรับพื้นฐานใหม่ทั้งหมด 1 เทอม เพราะไม่เคยมีประสบการณ์การทำงานด้านนี้มาก่อน ความรู้ในตอนนั้นนำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้จนถึงตอนนี้ทั้งเรื่องการจัดโต๊ะอาหาร มารยาทบนโต๊ะอาหาร การบริหารจัดการเวลาเตรียมอาหารหรือจัดงานสำหรับคนหลายร้อยในเวลาจำกัด ตอนเรียนอาจารย์จะโยนโจทย์มาให้ เมื่อเราตอบอาจารย์ก็จะจี้ถามว่าทำไม เพราะอะไรถึงตอบแบบนั้น จุดนี้สอนให้โตขึ้น คิดอย่างมีเหตุผลมากยิ่งขึ้น
คุณแป้ง กับใบหน้ายิ้มแย้ม กลางหิมะขาวโพลน
“พอมองย้อนกลับไป แป้งแปลกใจตัวเองเหมือนกันนะคะ ที่นั่นทำให้เราโตขึ้นทั้งความคิดและการใช้ชีวิตทำให้เรามั่นใจได้ว่าถ้าในอนาคตต้องเจออะไรยากกว่านี้ เราก็จะผ่านมันไปได้ และอีกสิ่งที่ได้ติดตัวกลับมา คือ การได้ใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่กับธรรมชาติทุกวันก็เป็นการสร้างความสงบจากภายใน เหมือนได้ดีท็อกซ์จิตใจตัวเอง
วันสุดท้ายที่ต้องเก็บกระเป๋าออกจากโรงเรียนจริงๆ แป้งร้องไห้และสะเทือนใจอย่างบอกไม่ถูก LesRoches จะมีสโลแกนประจำโรงเรียนที่ว่า ‘Les Roches isnot just a school, it’s a way of life’. ที่นี่ไม่ใช่แค่โรงเรียนแต่มันคือวิถีการใช้ชีวิต ซึ่งแป้งได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นอย่างนั้น จริง ๆ ค่ะ ”