“…อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด” ท่อนปลายของเพลงฮิต Live and Learn ยังคงก้องอยู่ในโสตเมื่อนึกถึงเจ้าของเสียงร้องอันเป็นเอกลักษณ์ ‘คุณกมลา สุโกศล’ ถ่ายทอดเพลงนี้ออกมาได้อย่างน่าประทับใจ จนนักฟังเพลงทุกวัยร้องตามกันได้ทั่ว บ้านทั่วเมือง แม้ในทุกวันนี้ มนต์เสน่ห์ของบทเพลงนี้ยังคงไม่เลือนหายไปตามกาลเวลา กมลา สุโกศล กับ เครื่องปั้นดินเผางานศิลปะ
‘นักธุรกิจผู้รักในเสียงเพลง’ คือคำจำกัดความ สำหรับสุภาพสตรีท่านนี้ กว่า 30 ปีที่ปลุกปั้นธุรกิจโรงแรมจนเป็นที่รู้จักดีหลายแห่งทั้งในกรุงเทพฯ และจังหวัดท่องเที่ยวอื่นๆ ในอีกมุมหนึ่งเธอคือนักสะสมของเก่าตัวยงที่ครอบครองของสะสมกว่า 10,000 ชิ้น ทั้งยังได้ชื่อว่าเป็นกูรูนักสะสมเครื่องปั้นดินเผาอีกด้วย “ดิฉันสะสมของเก่ามานาน 40 ปีแล้วเริ่มจากของราคาถูกไม่กี่ร้อยสมัยนั้นชอบไปเดินเวิ้งนาครเขษมเดินตามหลังพระยาอนุมานราชธนเห็นท่านไปเวิ้งฯบ่อย ไม่ได้รู้จักท่านเป็นการส่วนตัวหรอกแต่ชอบเดินตามท่านเข้าร้านของเก่าฟังท่านต่อราคาพูดคุยกับเจ้าของร้านของเก่าได้ความรู้ดี” คุณกมลาย้อนวัน เวลาถึงช่วงเริ่มสะสมของเก่าให้ฟัง
“ดิฉันเป็นนักสะสมประเภทใช้หัวใจมากกว่าสมอง ชอบชิ้นไหนถึงซื้อ ถ้าราคาสูงเกินไปซื้อไม่ไหวก็ไม่เอา ส่วนใหญ่ถ้าซื้อมาแล้วไม่ค่อยขายต่อ เพราะของพวกนี้ มันเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต”
รูปปั้นสมัยราชวงศ์ฮั่น จะเห็นว่าสัดส่วนไม่สวยสมดุลอย่างของสมัยถัง
งานปั้นสมัยราชวงศ์หมิง
“เล่นของเก่าต้องอาศัยการศึกษาหาข้อมูล ส่วนหนึ่งได้จากการอ่านในหนังสือ ส่วนหนึ่งได้จากการสังเกตและศึกษาตามพิพิธภัณฑ์ และส่วนสำคัญเลยคือการได้แลกเปลี่ยนข้อมูลกับคนที่มีความรู้ การพูดคุยนี่สำคัญเลย ดิฉันได้ของดีๆ ราคาสมเหตุผล ก็จากการได้พบปะผู้คนได้รู้จักพวกดีลเลอร์ของเก่าทั้งไทยและต่างชาติ “ส่วนหนึ่งของที่เก็บสะสมจะมาจากสินค้าเรือจมดีลเลอร์เขาก็ไปเสาะหามาขายให้ยังจำได้เลยสมัยก่อนมีทนายความคนหนึ่งชอบลงไปงมของเก่าในแม่น้ำจะมีเรือขนของจากจีนมาเทียบท่าที่อยุธยาไงคะ แล้วบางทีเรือจมของก็ไม่ไปไหนพอเขางมขึ้นมาได้เยอะๆก็เรียกนักสะสมไปดู ดิฉันพาลูกน้องไปด้วย 5 คน ไปเจอของน่าประทับใจชิ้นหนึ่งเป็นตลับเครื่องปั้นชิ้นเล็กๆ ราคา 400 บาทเอง แต่กว่าจะได้มาต้อง ทะเลาะกับอาจารย์ท่านหนึ่งที่เป็นนักสะสมเหมือนกัน ตอนนั้นเขาบอกเขาเล็งของชิ้นนี้ไว้แล้ว มันต้องเป็นของเขา แต่ดิฉันหยิบก่อนเลยได้มา เขาทำท่าจะมา แย่งของไปจากมือด้วยนะ แต่เราไปกันหลายคนเขาเลยไม่ทำ” เล่าจบคุณกมลาก็หัวเราะร่วนเสียงดังเป็นที่ถูกใจพร้อมบอกอีกว่าหลังจากซื้อของชิ้นนั้นได้ไม่นานก็พบว่าราคาซื้อขายในตลาดแพงกว่าเธอที่จ่ายมาถึง 60 เท่าเลยทีเดียว
รูปปั้นม้าสมัยราชวงศ์ถัง อายุราว 1,000 – 1,500 ปีมาแล้ว ได้ชื่อว่าเป็นยุคที่ปั้นม้าได้สวยที่สุด
“ของสะสมมีหลายประเภทมากเก็บไว้ประดับตามโรงแรมบ้างที่บ้านบ้าง อย่างเครื่องปั้นดินเผานี่ก็ชอบมากแต่จะเป็นแบบเรียบๆไม่ฉูดฉาดและส่วนมากเป็นศิลปะของทางเมืองจีน อย่างม้าตัวใหญ่ข้างนอกนั่นทางดีลเลอร์เขาบอกว่าได้มาจากหลุมฝังศพราชินี แต่มันสวยและสภาพสมบูรณ์มากเป็นเครื่องปั้นสมัยราชวงศ์ฮั่นหรือเมื่อราว 2,000 กว่าปีมาแล้วตัวนี้กว่าจะได้มาดิฉันต้องผ่อนเขาตั้ง 6 เดือนแน่ะ ถามว่าทำไมถึงชอบรูปปั้นม้าเพราะม้าเป็นสัตว์ที่สวยเอามาปั้นแล้วสวยงามกว่าสัตว์อื่นๆ รูปปั้นม้าสวยสุดเป็นของสมัยราชวงศ์ถังหรือราว 1,000 – 1,500 ปีก่อนรูปร่างม้าจะได้สัดส่วนสมจริง เพรียว สง่างาม ถ้าเป็นสมัยราชวงศ์ฮั่นหรือประมาณ 2,000 ปีก่อน ม้าจะไม่สวยเลยไม่ได้สัดส่วนเป็นม้าขาทู่ๆ ส่วนสมัยราชวงศ์หมิงที่ใหม่ขึ้นมาหน่อยราวๆ 500 – 700 ปีก่อนก็ปั้นไม่ค่อยสวยแต่หายาก นี่ไม่รู้ดีลเลอร์ไปหามายังไงได้ 12 ตัว ดิฉันเลยซื้อมาเก็บไว้ 8 ตัว” คุณกมลา เล่าเรื่องราวของบรรดาของเก่าให้ฟังมากมายตลอดบทสนทนาเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความรู้ที่พรั่งพรูออกมาจากประสบการณ์ตลอดชีวิตของเธอ “ดิฉันกับน้อย (คุณกฤษดา สุโกศล แคลปป์ หรือ คุณน้อย วงพรู บุตรชายคนเล็ก) ไม่ชอบเครื่องปั้นมีสีสันอย่างพวกงานเบญจรงค์จะไม่ชอบ สีสันเยอะไม่ สบายตา ชอบเก็บงานเรียบๆมากกว่าพวกสีสันจางๆที่เห็นบนเครื่องปั้นพวกนี้คือสีจริงดั้งเดิมทั้งหมดไม่ได้ผ่านการบูรณะหรือทำใหม่ เป็นสีที่คนจีนสมัยนั้นได้มาจากการค้าขายบนทางสายไหมกับพวกเปอร์เซียและยุโรป”
tomb guardians หรือผู้พิทักษ์หลุมฝังศพจากสมัย
นอกจากรูปปั้นม้าที่คุณกมลาชื่นชอบในรูปร่างและ ท่วงท่าอันสง่างามแล้ว รูปปั้นผู้พิทักษ์หลุมฝังศพ หรือ ‘tomb guardians’ ยังเป็นอีกหนึ่งชิ้นที่ชื่นชอบด้วย “ดิฉันว่าทูม การ์เดี้ยนส์นี่หน้าตาน่าเกลียดมากเลยนะ เป็นของจากสมัยราชวงศ์ถังมีหน้าที่เฝ้าหลุมฝังศพตามความเชื่อของคนสมัยนั้นคงไม่ต่างจากที่อียิปต์โบราณทำมัมมี่พร้อมฝังสิ่งของลงไปในหลุมเผื่อให้คนตายไปใช้ในโลกหน้าความเชื่อของชาวจีนสมัยก่อนก็เช่นกัน ของสมัยถังนี้มีน้อยสงสัยความเชื่อเริ่มจางหายไปบ้างแล้วแต่ถ้าเป็นสมัยราชวงศ์ฮั่นจะมีของเยอะหน่อย เป็นยุคทองของความเชื่อแบบนี้ “ตอนนี้ไม่ค่อยซื้อของเก่ามากเท่าเมื่อก่อนต้องเจอชิ้นที่ชอบจริงๆถึงซื้อ และดิฉันชอบเก็บงานที่คนไทยไม่ค่อยเล่นกันอันไหนคนไทยเล่นเยอะจะไม่เก็บอย่างที่บอกไปว่าเก็บของเก่าด้วยหัวใจไม่ใช่ด้วยสมอง” คุณกมลากล่าวยิ้มๆ เป็นการส่งท้าย เรื่องราวความสุข จากการสะสมของเก่าอันเป็นที่รักมากว่าครึ่งชีวิตก็เป็นดังนี้
…………………………………..
Cr. Photos : ชวลิต กมลธรรมะนนท์