ภาคกลางอาจจะเป็นจังหวัดที่ใกล้ตัวใครหลาย แต่สำหรับคนที่มีงานยุ่งขิงและมีเวลาพักผ่อนน้อยที่อยากผ่อนคลายอย่างสงบๆ ในจังหวัด อย่าง เชฟต้น – ธิติฏฐ์ ทัศนาขจร เจ้าของร้านอาหารระดับมิชลินสตาร์ LE DU และกรรมการรายการ Top Chef ก็เลือกภาคกลางเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจที่เน้นไปทางสายกินมากกว่าเสียด้วย
ภาคกลางแบบฉบับเชฟต้น
“ภาคกลางสำหรับผมเป็นช่วงเวลาดีๆ กับครอบครัวกับเพื่อน เพราะใกล้ เวลาไปไหนกับเพื่อนหรือครอบครัว สิ่งแรกที่นึกถึงคือ เราเที่ยวใกล้ๆ กันก่อน หาที่เงียบๆ สองที่สำคัญคือ อาหารอร่อย ภาคกลางอาหารอร่อย ซึ่งหลายคนอาจจะมองข้ามไปเพราะมันดูใกล้ตัวเกินไป ผมคิดว่าสองสิ่งนี้เป็นเสน่ห์ของภาคกลาง”
“บางทีก็ขับรถไปเที่ยวหาอะไรกิน กินอย่างเดียวเลยครับ กินแล้วก็นอน พักผ่อน ผมเป็นคนทำงานเยอะ อาจจะขับรถไปต่างจังหวัดใกล้ๆ กรุงเทพ นอนพักสักคืนหนึ่งเหมือนรีเซ็ตตัวเอง แล้วค่อยกลับมาทำงาน”
เชฟมิชลิน กิน อยู่ ง่าย แบบคนท้องถิ่น
“ที่จริงควรจะมองว่าเชฟเป็นคนที่กินยาก แต่จริงๆ เชฟเป็นสายอาชีพที่กินง่ายสุดเพราะเรารู้ถึงความลำบากในการทำอาหาร เวลาผมเลือกร้านอาหาร ผมจะถามคนท้องถิ่นว่า ‘ถ้าพี่ต้องไปกินข้างกลับครอบครัว พี่ไปที่ไหนกัน’ นั่นแหละที่ที่อยากไป ผมอยากไปที่ที่คนท้องถิ่นเขาไปกินจริงๆ อาจจะไม่ถูกปากเราก็ได้ แต่เราอยากรู้ว่าแต่ละจังหวัดแต่ละท้องถิ่นแตกต่างกันอย่างไร นั้นคือสิ่งที่ผมมองหา” แถมอาหารท้องถิ่นยังมีเสน่ห์ในแบบที่สายกินอย่างเราต้องอยากรีวิวเองด้วย
เสน่ห์ของอาหารท้องถิ่น
“เป็นความแปลกใหม่อะครับ เราเคยกินปลาร้าทรงเครื่องมาหลายที่ เคยกินปลาแม่น้ำจากหลายๆ จังหวัดทั้งอยุธยา อ่างทอง สุพรรณบุรี แต่ว่า ความพิเศษคือรสมือไม่เหมือนกัน รสมือของแต่ละจังหวัดอาจจะชอบกินเผ็ดหน่อย เปรี้ยวหน่อย เค็มหน่อย นั่นคือเสน่ห์ของการกินแต่ละที่ เป็นการค้นหารสชาติใหม่ๆ ทั้งที่เป็นวัตถุดิบเดียวกัน วัตถุดิบไทยที่หลายๆ จังหวัดก็มี หลายภาคก็มี แต่ว่าเฉพาะท้องถื่นนั้นที่ต่างกันออกไป”
เมนูโปรดที่เกินความคาดหมาย
“ปลาร้าทรงเครื่องครับ พูดถึงปลาร้าคนอาจจะคิดถึงภาคอีสาน แต่ที่จริงปลาร้าเป็นอาหารของคนไทยทุกภาค โดยเฉพาะภาคกลางเนี่ยเป็นภาคที่มีแม่น้ำเยอะมาก แม่น้ำสายใหญ่ที่สุดก็อยู่ภาคกลาง เพราะฉะนั้นก็เป็นภาคที่มีปลาเยอะมาก ปลาร้าก็เยอะมากและก็เป็นสิ่งที่คนกินมานานแล้ว ผมคิดว่าไฮไลต์ของภาคกลางคือปลาร้าทรงเครื่อง”
ยืนหนึ่งในความเป็นไทย ใส่ใจกับทุกวิถีชีวิต
“ผมให้ค่าความเป็นไทยแบบ 100 เปอร์เซ็นต์ อย่างที่ร้านนี่ไม่ใช้ของอิมพอร์ต คือทุกอย่างมาจากในเมืองไทย ไม่ว่าจะเป็นเนย ครีม อะไรก็ตามนั่นคือมาจากเมืองไทยทั้งหมด ของที่ผมสั่งทั้งหมด เรารู้จักเกษตรกรทุกคนเป็นการส่วนตัวหมดเลย เราลงไปบ้านเขา ไปที่สวนเขา ผมไม่ได้ซื้อของเพราะมีตราออร์แกนิก ผมซื้อของเพราะว่าสิ่งที่เขาทำมันมากกว่าตรารับรอง มันคือวิถีชีวิตของเขา คือความตั้งใจของเขา ผมให้ความสำคัญสิ่งนั้น
“อย่างไก่กับไข่มาจากฟาร์มของคุณอำนาจ เกษตรกรผมรู้จักดี ทำฟาร์มอยู่ที่นครปฐม ซึ่งแกก็เลี้ยงไก่แบบธรรมชาติ แล้วก็มีเป็ดเลี้ยงเป็นทุ่งจริงๆ เป็นนาแล้วปล่อยมันไปไข่ เขาเลี้ยงสัตว์ของเขาดีมากครับ เราคิดว่าเรามีอะไรที่ตรงกัน แล้วผลผลิตที่ออกมาก็ดีจริงๆ ดีที่สุดในประเทศไทย”
เด็กนักเรียนนอกหลงใหลเมืองไทย
“ส่วนตัวผม ผมภูมิใจและหลงใหลในความเป็นไทยมากขึ้น พอไปเรียนอยู่เมืองนอก ผมมองกลับมา สิ่งที่คนต่างชาติเขายังเห็นคุณค่าของอาหารไทยหรือวัตถุดิบไทยมากกว่าคนไทยเราเอง ซึ่งผมอยากเปลี่ยนตรงนั้น ผมคิดว่าคนไทยทุกคนน่าจะภูมิใจในอาหารไทย ตอนที่ผมเริ่มทำร้านอาหารทุกคนมีแต่บอกกว่า ร้านต้องขายของอิมพอร์ต เพราะว่าคนยอมจ่ายเงินแพงๆ เพราะอาหารอิมพอร์ตทั้งนั้น แล้วเราก็ทำสิ่งตรงข้าม เราขายแค่ของไทย โดยเราพิสูจน์ได้ว่า ของไทยใช้วัตถุดิบไทย สามารถเท่าเทียมกับอาหารทุกชาติในโลกได้ กับประเทศอะไรก็ได้แค่อยู่ที่ความใส่ใจ เราต้องมีความภูมิใจและแพสชั่น”
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย https://www.tourismthailand.org/